Osteopathie Hoevelaken – Osteopathie ‘all inclusive’

Toen ik in 1989 begon met de studie Osteopathie vertelde mijn Franse en Belgische docenten mij dat de basis van Osteopathie bestaat uit drie fundamenten, namelijk: anatomie, anatomie en anatomie.

Hiermee benadrukte ze de waarde van een goede anatomische kennis. Als je de verbanden kent van elke fysieke structuur in het lichaam, kun je inzicht krijgen in de ontstaanswijze van een klacht en deze oplossen.
Deze visie heeft mijn fysiotherapeutische blik enorm verruimd. Maar een mens alleen als anatomie zien, als fysieke structuur??

In die tijd had ik echter ook andere ervaringen: weefsel kon veranderen wanneer een cliënt zich emotioneel anders ging voelen, weefsel veranderde van spanning wanneer je mentaal positiever ging denken, weefsel kon ineens 'los' aanvoelen als de cliënt plots een nieuw inzicht kreeg e.d.

Als ik daarover in gesprek ging met de docenten dan kreeg ik altijd te horen: "c'est après, après" oftewel: "dat komt later wel". Helaas is het daarbij gebleven en dat 'later' is nooit gekomen, waardoor ik zelf op verder zoek moest gaan naar antwoorden.

En zo kwam ik bij de opleiding van de Osteopatische arts John Upledger terecht. Bij het Upledger Istitute Europe leerde ik dat het weefsel een ritme heeft dat afhankelijk is van je emotionele gesteldheid. Onverwerkte zaken uit het verleden bleken invloed te hebben op de kwaliteit van je weefsel. Je psyche bleek heel veel invloed op je weefselspanning te hebben.

Ik leerde er werken met de SER: de somato-emotional-release. Ik voelde mij als een vis in het water en de opleiding heeft mij als mens veranderd.

Maar ik hield toch nog wat vragen. Dus ik zocht verder en volgde verschillende opleidingen: hypnotherapie, Reichiaans lichaamswerk, Reïncarnatietherapie, NLP etc.

Hoewel het zeer vervullend was, bleef ik ergens in 'hangen'.
Ik kreeg te maken met "spiritualiteit", in mijn ogen destijds een zeer 'vaag' begrip. Cliënten van mij hadden ervaringen waar ze met niemand over durfde te praten. Ik ervoer dat er veel meer is dan wat je als individu ervaart.

Is een mens meer dan lichaam en geest?
Er bleef in mijn werk een soort splitsing:  tussen lichaam en geest, ook wel een dualistische benadering genoemd.
Ik merkte dat ik hiermee op een bepaalde manier mijn cliënten "in de steek liet".  

Daarom volgde ik bij Hans Knibbe de begeleiders opleiding aan de school voor Zijnsoriëntatie te Utrecht. Het is een scholing in spiritualiteit, maar het was totaal anders dan ik verwacht had.

Het was niet zweverig, er werd niet gewerkt om een perfecter of heiliger zelf te worden. Ik leerde vooral af te stemmen op een bewustzijn dat ruimer is dan je denken (je psyche).
Er is een Zijns-bewustzijn dat er altijd is, dat niet van voorwaarden afhankelijk is en waar je je ‘heel’ voelt. Het wordt ook wel omschreven als het “ik-ben’ bewustzijn. Het overstijgt het gevoel van dualiteit, van innerlijke strijd, van niet-genoeg zijn. Daarom heet dit een non-duale bewustzijn (visie).

Maar die ervaren heelheid is niet het eindpunt van de reis, maar het beginpunt. Van daar uit kun je onderzoeken waar je geïnspireerd van raakt. Waar je passie ligt, je vuur.  Je gaat erkennen wat je het liefste zou doen in je leven en je leert daarvoor te gaan.

Vanuit deze visie kon ik meer en meer aansluiten bij mijn cliënten, zonder dat er iets aan hen veranderd of ‘gefikst‘ hoefde te worden. Alleen al het feit dat je als cliënt/patiënt niet hoeft te veranderen had op veel mensen een helend effect.

Zo ontstond het concept van Osteopathie "all inclusive".

Daarin is er aandacht voor de mens als geheel:
aandacht voor de fysieke kant van de klacht,
aandacht voor de emotionele kant,
aandacht voor de de mentale kant,
aandacht voor spiritualiteit en
aandacht voor de metafysische kant (veelbelovend en opwindend uitgangspunt: quantum  fysica).

Als kind moest ik mijn transistor radiootje afstemmen op de zender waarna je wilde luisteren. Als dat goed afgestemd was kon ik genieten van zenders uit de gehele wereld. Maar soms 'liep' de zender weg en was je ontvangst verdwenen.

Ook tussen 'behandelaar' en cliënt moet er een soort van contact zijn. Je zou je het ook een 'klik' of verbinding kunnen noemen.

Als je nu al denkt "dit is niks voor mij", dan is het niks voor jou.
Als je denkt "dit spreekt mij wel aan", dan zou je eens een afspraak kunnen maken, om te kijken of die klik er ook in real life is.

Ik denk dat het niet zozeer de methode is die geneest, als wel het contact tussen cliënt en therapeut (duide een methode hanteert)

Heb je vragen of wil je een afspraak maken dan kan dat hier.

Mark ten Seldam heeft ruim 33 jaar ervaring als Mindfulle Fysiotherapeut, 22 jaar ervaring als Osteopaat en Cranio-Sacraal therapeut en 11 jaar ervaring als Zijnsgeorienteerd begeleider.
Hij heeft het derde jaar van de Grinberg Methode afgerond. Drie jaar lang volgt hij in Oostenrijk, onder leiding van Avi Grinberg himself, de opleiding tot Grinberg praktitioner.