Meer jezelf

Het verborgen deel in jezelf

In ieder van ons huist een gevoelig en intuïtief deel. Een deel de de meesten al vroeg in de jeugd hebben terug getrokken. Want ooit was het nodig om thuis de lieve vrede te bewaren of om pijn van jezelf of anderen niet meer te hoeven voelen. Om te overleven heb je je te vaak aangepast, van alles geslikt, je chronisch ingehouden en jezelf weggecijferd.
Je bent situaties uit de weg gegaan om een overspoelend negatief gevoel te vermijden. Je hebt keuzes gemaakt om jezelf te beschermen en gehoopt om liefde, erkenning en bestaansrecht te krijgen.  

Hoe jij jezelf voelt, wat je nu over jezelf denkt en hoe jij jezelf voordoet aan de rest van de wereld is slechts nog een gepolijste versie van wie jij ten diepste bent. Maar daarmee heb je het meest essentiële van jezelf ingeleverd. Je bent het contact met wat jou "jij "maakt grotendeels kwijtgeraakt. Je ziel, je passie, je plezier en je energie zijn grotendeels verdwenen uit je leven.

"Ken jezelf" stond volgens de overlevering te lezen boven de ingang van de tempel van Apollo. Kennelijk worstelde men 2500 jaar geleden ook al met de vraag "wie ben ik"? 

Je merkt het als je het belangrijkste deel in jezelf mist

Veel cliënten vertellen mij dat ze niets voelen als ik vraag wat ze b.v. in hun buik waarnemen. Of ze zeggen dat ze het maar 'vaag' vinden. Spiritueel: dat wat je ervaart tussen twee gedachten in, het gevoel van "ik ben".  Dat wat je oorspronkeljik bent, ongeconditioneerd. 

De 4 fasen in de behandeling

Kalmeringsfase
Herstel van balans. Primair leer ik je te ontspannen.  Dat lijkt eenvoudig, maar de clienten met chronische klachten verkeren in het algemeen in een chronische stress toestand en zijn hyperalert op hun lichamelijke verschijnselen. Daarbij hebben ze regelmatig - vaak verborgen - disfunctionele ziekte cognities.
Daarom ervaren veel cliënten hun lichaam als een vijand. Als je die perceptie hebt dan is het ook best logisch dat je gespannen blijft, wie wil er nu ontspannen liggen met de vijand? 
Aan het einde van de kalmeringsfase ben je in staat om jezelf te kalmeren en dit in verloop van tijd te verdiepen tot diepe ontspanning

Inzichtsfase
Als je kunt ontspannen, ben je ook meer in staat om op een lichamelijke wijze te ervaren waar– en hoe je in je lichaam spieren of spiergroepen aanspant. Je merkt b.v. dat je geen pijn wilt voelen en dat de klacht eigenlijk 100% weg moet zijn. Maar je ervaart ook hoe je door dit perfectionisme je houding, beweging en ademhaling op een dusdanige negatieve wijze beïnvloed ,dat dit pijn veroorzaakt en je klachten in stand houdt of versterkt.

Je ervaart de wisselwerking die er tussen fysieke gevoelens, emotionele gevoelens, ziekte cognities en ziekte percepties, verlangens en de situatie waarin je je bevindt bestaat. Je leert daar op te  interveniëren door zje gedachten te corrigeren.

Ondanks, voor jou negatieve belevingen, ben je n staat tot het uitvoeren van eenvoudige oefeningen in aandacht, ontspanning en fitheid vergrotende oefeningen (milde exposure). 
Lichaamsgericht werken leidt via de fysieke weg naar zelfbewustzijn. En zelfbewustzijn is nodig om te ontdekken of je huidige perceptie, attributie, gedachten en gedrag realistisch is, of dat het om een verandering vraagt.

Acceptatiefase
Na verloop van tijd ervaren de meeste mensen die ik onder begeleiding heb, dat hun klacht eigenlijk een gevolg is van spiercontracties. Deze spierspanning zijn een afweer tegen negatieve emoties - ergens ontstaan in je jeugd. Deze emoties hebben weer connectie met verschillende gedachten en overtuigingen die je hebt over je gezondheid, zelfbeeld en andere mensen (sociale context).
Aan het einde van deze fase ben je in staat om verantwoording te nemen voor jouw eigen gevoelens en belevingen. Je bent in staat om je klacht te accepteren. Je bent vervolgens ook in staat om om te gaan met fysieke provocaties (sterke exposure) van de begeleider. Je bent in staat om op een diep niveau je defensies los te laten.

Zelfsturingsfase
Uitbouwen van een positief zelfbeeld, zelfvertrouwen en zelfcontrole. Je bent in staat om, ondanks 'moeilijkheden', met behulp van je lichaamssignalen en de opgedane inzichten hieromtrent sturing te geven aan je leven. Je bent in staat om te switchen van een statische Mindset naar een verander Mindset.
Daardoor ben je in staat om jouw eigen klacht/gezondheid te managen en gas geven of juist gas terug nemen afhankeljik van je doel(en).

Je kan een zinvolle betekenis geven aan de signalen van je lichaam en je bent in staat om je eigen verlangens maar ook grenzen effectief aan anderen aan te geven in voorheen 'moeilijke' situaties. Je geeft dromen en verlangens vorm in je leven. Je ervaart dat je meer dan voorheen je oorspronkelijke zelf belichaamt. Je leeft en werkt op een geïnspireerde wijze.

Kenmerken van lichaamsgerichte therapie

Er is een grote diversiteit aan lichaamsgerichte therapieën. Grofweg onderscheid ik drie kenmerken van lichaamsgerichte therapie:

a. Door aanraking:  massage, 'druk' op weefsel, 'trek' aan weefsel,  manipulatie e.d.

b. Door bewegen: actieve bewegingen ,houdingen en expressies door de cliënt uitgevoerd,  inbegrepen de ademhaling.
Passieve bewegingen door de behandelaar uitgevoerd.

c. Door middel van verbale begeleiding: cliént richt de aandacht op fysiek waarneembare processen als,
de ademhaling, contractie, relaxatie, de hartslag.

Ik combineer bovenstaande methodes. Wanneer ik jou leer focussen op je lichaam en ik vraag je om te beschrijven wat je waarneemt, dan ontwijken we de valkuil van praten, eindeloze redenaties en geklets. Het brengt jou in het moment, in het 'hier en nu'.

Voor wie is dit geschikt (en voor wie NIET)?

Ten aanzien van de term SOLK

De groep patiënten* met chronische en recidiverende pijn blijkt geen homogene groep. Dat blijkt al uit de diversiteit aan diagnoses** die gesteld worden in deze populatie.  Dat maakt wetenschappelijk onderzoek naar- en een protocollaire aanpak van patiënten met deze klachten moeilijk; 90%-95% van alle pijn is a-specifiek van aard.
Daarnaast zijn er visieverschillen: de ene behandelaar gaat uit van de overeenkomsten tussen verschillende ziektebeelden en de ander gaat in op de verschillen***.

Omdat er geen duidelijk oorzakelijk substraat aantoonbaar is voor deze klachten, is een protocollaire behandeling of protocollair advies (b.v. oefeningen) m.i. niet te geven!
De aanpak van chronische en recidiverende pijnklachten behoeft maatwerk, startend vanuit patroonherkenning door de behandelaar (de klinische blik). De aanpak is, in samenspraak met de patiënt, gericht op wat dit individu vraagt en nodig heeft. De aanpak is experiëntieel van aard. 

Werkhypothese: lichaam en geest kun je niet scheiden

Ik ga er van uit dat je lichaam, geest, zingeving, emoties, sociale context en spiritualiteit wel kunt onderscheiden in een mens, maar je kan ze niet als op zichzelf staande entiteiten benaderen.

De strikte scheiding tussen lichaam en geest is m.i achterhaald. Het bio-psycho-spirituele-sociale model, maar ook in het model van positieve gezondheid van Machteld Huber zijn integratieve modellen die de realiteit veel meer recht doen. Met deze visie in het achterhoofd richt ik mij in een sessie in eerste instantie vooral op het lichaam, op het lijf.

Jij als patiënt in de spreekkamer, komt met een verhaal. Aanvankelijk lijkt dat vaak een logisch verhaal, maar bij dieper doorvragen verwaterd het verhaal regelmatig tot het beschrijven van ervaringen met een  onsamenhangend en onlogisch karakter. Daaronder tref ik dan een hele wereld aan van beperkende overtuigingen die hun wortels hebben in een ver verleden.
Ik sta nog steeds regelmatig versteld hoe iemand totaal vervreemd kan zijn van zijn/haar lichaamsgevoel en lichaamsbesef.  Patiënten die bij aanvang aangeven 'niets' te voelen of ervaren. Patiënten die door gaan met overbelasten van hun lijf en dan roepen 'dat moet toch kunnen'.

Pas wanneer jij jezelf, je klacht en hoe jij daar mee omgaat leert herkennen, kan je er voor kiezen om alternatieven te proberen. 

Theoretische verklaringsmodellen

Vergoedingen

Mark ten Seldam